1. Υπερδιέγερση παιδιού λόγω των εσφαλμένων χειρισμών των γονέων να επιβάλλουν ένα αυστηρό ωράριο ύπνου, το οποίο δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του παιδιού.
2. Ακαταλληλότητα περιβαλλοντικών συνθηκών: Έλλειψη χώρου (κυρίως σε παιδιά που κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι με τους γονείς), απουσία ησυχίας, υπερβολικός φωτισμός, ιδιαίτερα υψηλή ή χαμηλή θερμοκρασία του δωματίου, παρουσία τηλεόρασης ή υπολογιστή στο δωμάτιο.
3. Διαταραγμένο οικογενειακό περιβάλλον: Κρίση στις σχέσεις των γονέων, ύπαρξη διαζυγίου, χρόνια νοσήματα γονέων, χαμηλό κοινωνικό ή οικονομικό επίπεδο γονέων, μονογονεϊκές οικογένειες.
4. Αίσθημα πείνας, δίψας ή ανάγκη ούρησης.
5. Άπνοια λόγω της λειτουργικής ανωριμότητας των αναπνευστικών νευρώνων του εγκεφάλου. Παρατηρείται παροδικά στα πρόωρα ή στα νεογέννητα και συνήθως δεν έχει συνέπειες.
6. Ανησυχία αποχωρισμού: Τα παιδιά αντιλαμβάνονται την ώρα του ύπνου ως ώρα αποχωρισμού από τους γονείς (ιδιαίτερα όταν περνούν λίγο χρόνο μαζί τους κατά τη διάρκεια της ημέρας), τα αδέλφια, τα παιχνίδια και γενικά όλες τις ενέργειες που λαμβάνουν χώρα στο σπίτι.
7. Φόβος για το σκοτάδι: Προέρχεται συνήθως από τρομακτικές ιστορίες ή παραμύθια με φαντάσματα, τις οποίες έχει ακούσει το παιδί κατά τη διάρκεια της ημέρας.
8. Στομαχικές ενοχλήσεις, ιδίως εάν έχει προηγηθεί ένα βαρύ βραδινό γεύμα πριν από τον ύπνο.
9. Χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής (π.χ. αντιισταμινικά φάρμακα) ή χρόνια νοσήματα παιδιού (άσθμα, μυικά νοσήματα, γενετικά σύνδρομα, επιληψία, νοητική υστέρηση, αναπτυξιακή διαταραχή, σύνδρομο υπερκινητικότητας).
10. Νυκτερινοί εφιάλτες: Οφείλονται σε κάποια εμπειρία αποχωρισμού και ταλαιπωρούν το 70% των παιδιών που βρίσκονται στην παιδική ηλικία (περισσότερο τα αγόρια απ’ ό, τι τα κορίτσια). Οι περισσότεροι εφιάλτες εμφανίζονται μετά τις πρώτες τρεις ώρες ύπνου.
11. Ενύπνιος τρόμος (νυκτερινές φοβίες): Πηγάζει από τραυματικές εμπειρίες, άγχος ή αίσθημα ανασφάλειας. Συνήθως το παιδί πετιέται από τον ύπνο του μέσα στη νύχτα και φωνάζοντας από τον φόβο, εστιάζει το βλέμμα του σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο. Δεν αντιλαμβάνεται πού βρίσκεται και δεν αναγνωρίζει κανένα, ενώ το πρωί δεν θυμάται τίποτα από την μεταμεσονύκτια εμπειρία του. Εμφανίζονται συχνότερα μεταξύ των τριών και επτά ετών.
12. Υπνοβασία: Οφείλεται συνήθως σε κάποιο οικογενειακό ιστορικό ή στην κόπωση του παιδιού από έντονη σωματική άσκηση και έχει διάρκεια 5 δευτερολέπτων έως 30 λεπτών. Το παιδί κάθεται ή περπατάει χωρίς προσανατολισμό και συντονισμένες κινήσεις, ενώ είναι δύσκολο να αφυπνιστεί. Το επόμενο πρωί το παιδί δεν θυμάται το περιστατικό υπνοβασίας. Εμφανίζεται νωρίς το πρωί ή κατά τις πρώτες τρεις με τέσσερις ώρες ύπνου στην ηλικία των τεσσάρων με πέντε χρόνων και κορυφώνεται γύρω στα έντεκα.
13. Ροχαλητό ή άπνοια: Οφείλεται στα υπερτροφικά «κρεατάκια» και τις υπερτροφικές αμυγδαλές ή ακόμα και στην παχυσαρκία. Η αναπνοή του παιδιού διακόπτεται προσωρινά κατά τη διάρκεια του ύπνου.
14. Υπνολαλία: Πρόκειται για το ακατάληπτο παραμιλητό του παιδιού διάρκειας 30 δευτερολέπτων περίπου κατά τη διάρκεια του ύπνου και πηγάζει από έντονο άγχος.
15. Τριγμός δοντιών: Προέρχεται επίσης από έντονο στρες του παιδιού και εκδηλώνεται με στερεοτυπικές κινήσεις της γνάθου που προκαλούν σφίξιμο και τρίξιμο των δοντιών. Συμβαίνει σε 50% των φυσιολογικών βρεφών την περίοδο της οδοντοφυΐας, αλλά το φαινόμενο παρατηρείται στα νήπια και σε παιδιά έως 10 ετών. Θεωρείται φαινόμενο παθολογικό, όταν εμφανίζεται μετά τα δέκα έτη.
16. Νυκτερινή ενούρηση: Παρατηρείται σε ποσοστό 4% στα παιδιά μέχρι επτά χρονών από την χρονική περίοδο κατά την οποία έχουν σταματήσει να φορούν πάνες. Περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως οι διαλυμένες οικογένειες, η συναισθηματική και φυσική παραμέληση του παιδιού, οι πρώιμοι αποχωρισμοί, η παραμονή σε ιδρύματα, η κακή οικονομική κατάσταση των γονιών φαίνεται ότι σχετίζονται με την εμφάνιση της ενούρησης.